We praten er nog niet genoeg over dus ik dacht joh laten we er een blog over schrijven 😂
Rare onzekere tijden zijn dit hè?! Nu ik verplicht met mijn billen op de bank word gezet begin ik me pas echt te beseffen wat er allemaal gaande is. Natuurlijk hebben we regelmatig persoonlijke gesprekken in de salon, maar ik wil jullie graag meenemen in mijn ‘emotionele Corona reis…’
Persoonlijk ben ik niet iemand die al het nieuws in de gaten houdt, omdat ik er alleen maar verdrietig van word, me machteloos voel, ik gigantisch ga malen in m’n hoofd (moet ik misschien alles opzeggen en ergens een kinder opvang tehuis gaan beginnen? Wat voor vrijwilligerswerk zou ik kunnen doen? Kan ik ergens iets betekenen met m’n salon of eventueel mijn team?) en al heel bewust leef met mijn voeding en plastic te beperken om de wereld een stuk gezonder te maken.
Ik help áltijd waar ik kan, behandel mensen zoals ik zelf behandeld wil worden, oordeel zo min mogelijk (helaas ben ik ook maar een mens en lukt het me niet altijd 🙄 working on it!!), leef vanuit de normen en waarde die ik belangrijk vind en sta sociaal open voor iedereen, omdat ik van mening ben dat je van iedereen kunt leren. Ja, ook van die verslaafde zwerver op de hoek van de straat die tegen je aan stinkt en altijd om geld vraagt en je uitscheld als je niks geeft.
De informatie die ik tot mij krijg komt van de mensen om mij heen en ik kom weleens wat artikelen tegen op social media. Een haarsalon staat natuurlijk bekend om waar alles besproken word. Jup… ook wij zijn geen uitzondering!
Mijn bijnamen zijn ‘oma tofu’ en ‘zweefteef’ (sorry voor m’n taalgebruik jongens, maar ik heb ze niet zelf bedacht!) maar buiten dat ben ik toch stiekem ook gewoon een nuchtere Hollander. Die nuchterheid heeft ertoe geleid dat ik in het begin de hele tijd zoiets had van: ‘pffff wat een drama over dat Corona gedoe!’ ‘Jeetje mensen wat maken we er toch een big deal van’ en ‘ik laat m’n leven niet zomaar stil leggen, hallo?! Wie denk je wel dat je bent?!’
Omdat er op gehamerd werd dat we van het rivm maatregelen moesten nemen en mijn schoonzusje mij belde dat ik het wat serieuzer moest gaan nemen (zij is verpleegkundige op de longafdeling) hebben wij de hele salon dagelijks gedesinfecteerd, onze handen nóg vaker gewassen dan we normaal doen (gelukkig heb ik nu de tijd om ze 100x in te smeren met een hydraterende creme 🙃) en onze tools na ieder gebruik ipv iedere dag te desinfecteren.
Maar weet je wat nou zo lastig was? Die enthousiaste nieuwe klant die een afspraak heeft en je een goede eerste indruk wilt geven, waardoor je automatisch haar een hand geeft en dan tegen elkaar zegt ‘ooh oeps sorry!’ Om nog maar niks te zeggen van iedereen waar we een persoonlijke band mee hebben opgebouwd en automatisch een knuffel geven. Deze dingen horen bij ons, bij de salon, zit in onze persoonlijkheid of hebben we onszelf aangeleerd en is heel raar om over 1 nacht ijs af te leren.
Tot er toch echt flinke maatregelen genomen werden.. voor mijn gevoel INEENS.
Mijn vriend moest zijn restaurant sluiten (zo relaxed 2 ondernemers in een relatie, je zit op 1 lijn en snapt elkaar zo goed! Tot je beide je bedrijf voor even niet meer kan runnen, F*CK) en dan word het ineens menens… 1 nachtje slapen en er veranderd alweer zoveel (dit is ook zo bij positieve dingen trouwens!! Dus hou die gedachte vast 😉)
Dat is waar mijn stress begon.. (overigens niet dat m’n vriend voorlopig nog geen huis met tuin in Amsterdam voor me zou kunnen kopen 😜)
Misschien weer 1 nachtje slapen en de overheid zegt ook dat ik mijn salon moet gaan sluiten. Na 1 nachtje slapen heb ik dat bericht niet gekregen, maar een aantal afspraken werden geannuleerd en het rivm gaf aan dat we 1,5 meter afstand moeten houden.
‘Oké mensen, HOE?! Serieus HOE?! Kan ik als haarstylist zoveel afstand houden en mijn werk blijven doen?’
Mijn verwarring werd al snel beantwoord door mijn schoonzus die belde dat de longarts waarmee zij werkt heeft aangegeven het begint te escaleren en ik toch echt aan onze gezondheid, die van mijn collega’s en van mijn klanten moet gaan denken.
Weet je wat mijn eerste gedachte was? Damian en Selina moeten thuis blijven… ik heb ze geïnstrueerd dat te doen en daarna zat mijn hoofd vol verwarring. Anko (onze vakbond) en het nieuws geeft aan dat zij het waarderen om de salon te sluiten ivm veiligheid, maar dit niet verplicht is.
Ik weet jongens dat hier heel veel meningen over zijn en dat mag ook (zag niet anders voorbij komen op social media, wat me een onwijs rot gevoel heeft gegeven. Thanks daarvoor!), maar mijn gedachte was om in mijn eentje, zonder team open te blijven om mijn bedrijf niet kopje onder te laten gaan.
“Selien heeft een gezin, wat als ik haar niet kan betalen?! Damian kan bij zijn beide banen niet werken, hoe moet hij eten kopen als ik hem niet kan betalen? Moet ik m’n pand verlaten als ik de huur niet kan betalen? Hoe ga ik m’n huis betalen als ik m’n team heb uitbetaald? Moet ik dan weer terug naar m’n ouders? Zie ik mijn droom waar ik zo hard voor heb gewerkt in duigen gaan??????”
Tijdens deze paniekerige gedachtes krijg ik allemaal lieve appjes en berichtjes en ook met vragen of ik nog open ben voor een kappersafspraak. Ik kan deze vraag niet antwoorden, moet ruimte maken in m’n hoofd om na te kunnen denken. Wat is slim en wat is de beste beslissing??!!
Op dat moment krijg ik een bericht van mijn schoonzusje: ik weet dat het onwerkelijk lijkt en we zijn beide super nuchter, maar ik hoop dat je de juiste keuze maakt hoe moeilijk het ook is!
Ik wil mijn klanten niet teleurstellen (ik kan ze teleurstellen doordat ze me niet meer vertrouwen door open te blijven in deze tijd óf dat ik de afspraak moet verplaatsen terwijl we nog niet verplicht zijn door de overheid, heftige tweestrijd 😣) en heb uiteindelijk besloten de klanten die er deze week op staan allemaal te contacten en de mogelijkheid te geven op maandagavond, voor we de salon gaan sluiten op dinsdag nog langs te laten komen voor een knipbeurt.
Hoe mijn dinsdag eruit zag: Lin, positief op staan!! We gaan de salon lekker van top tot teen schoon maken, zodat als alles voorbij is we met een fijn gevoel starten. In the end: nadat ik de ‘we are closed’ papieren in het raam had gehangen werd het emotioneel schoonmaken met zielige muziek op en vooral mezelf erg zielig vinden.. lekker dramatisch hè?! 😅
Na dit ‘ik vind mezelf heel erg zielig’ tafereel vond ik dat ik het nu moest afsluiten, me erbij neer moest leggen, de juiste keuze had gemaakt en het beste uit deze tijd moest halen. Krijg ik duizend berichten op m’n telefoon: LINNNN! Er staat online dat je weer open mag 🥳.
Hoe groot is deze mindf*ck?! Ze kwamen weer hoor, de tranen.. onaangekondigd (hoe irritant, waarschuw me gewoon even 😑) omdat ik er helemaal niks meer van snap!
Tot nu toe heeft de overheid nog steeds geen duidelijkheid gegeven over de schoonheids branche, maar word er van ons verwacht zoveel mogelijk thuis te blijven en afstand van iedereen te houden. Daardoor en mede dankzij mijn schoonzusje en mijn onwijs sterke en altijd onvoorwaardelijke steun van mijn familie en vrienden heb ik besloten de salon 2 weken dicht te houden tot er meer bekend is.
Iedereen in deze branche is verward en weet niet zo goed wat hij of zij moet doen. Wij ondernemers voelen ons vooral schuldig als er onbegrip is dat wij niet onze business stil leggen. Ook wij moeten overleven, zorgen voor ons personeel en voor iedereen betekend overleven soms iets anders op dit moment ♡
Bedankt voor het even mee willen kijken in m’n hoofd en hart!
Wij missen jullie ontzettend!!! En hopen jullie heel heel heel snel weer te zien.
Op dit moment zullen wij ervoor zorgen dat we volledig uitgerust zijn en een uitgerust hoofd zorgt voor een creatief brein 💁🏼♀️
Heel veel liefde van mij, Lin ❤️
